Xounianinlockdown: Grand Fayt

Grand Fayt – Signy le Petit

72 km ±5. 30 uur gefietst gem. ±13.25 p/u 8.30 uur onderweg

Traject: eerste kilometers de Vlaamse Ardennen, daarna de Echte.

Prima weer, warm genoeg.

Gewekt worden door echt “getwitter” door honderden vogels het heeft wel wat.

Er zijn campings waar je, met veel administratie en poes pas, waarborg moet betalen voor een plastiek kaartje om poorten te openen, te douchen en zo meer, er zijn campings waar dat helemaal niet hoeft, het frans toilet moet je dan maar bijnemen( eerste keer ).

Terwijl de “lady of the house” alles opruimt, houdt meneer zich bezig met de blog. Snel internet kent dit huis niet, elke foto 3 minuten, dat neemt wat tijd in beslag, reken zelf uit hoeveel foto’s er sedert het begin van onze reis op de blog staan. De dochter neemt plaats aan een ander tafeltje en opent haar laptop.

Om 10 uur zijn we weg.

Het is exact 13 uur als we voorbij de kerk in Avesnes stappen. Heel het plein is opgebroken. Inkopen zijn al gedaan ook al geluncht, maar er staat nog maar 20 km op de teller.

Reporter Kuifje moet alles zien en weten, ondertussen let dito reporter niet goed op en rijden onnodig tweemaal een klim van 8% op. En warm dat het is. Aan het meer van "Lac du Val Joly” bij een stuwmeer rijden we onnodige maar mooie kilometers. Ik zou het nog vergeten, de route loopt even door België maar op het parcours merken we dat niet.

Een toffe ontmoeting.

Onder de schaduw van een boom in Baives eten we een appeltje, komt daar een fietser op een randonneur op ons af. Gespreksonderwerp: Vanwaar, waarheen, afkomstig van, waar ben je al geweest, waar ga je nog naartoe en ik ben lid van “Warm Showers” dus kom maar een keer af, heel leuke dingen voor ons.

Het is zwoegen en zweten in de Ardennen. De kerkklok in La Neuville-aux- Joûtes wijst bijna halfzes aan als we in de afdaling kijken of we het bordje van de boerencamping niet gemist hebben.

Een minder toffe ontmoeting.

Komt daar een fietser op een elektrische plooifiets in duikvlucht de berg af, ik steek mijn arm op, wil iets roepen maar besef terzelfder tijd dat gaat fout. De man gaat in de remmen, op het losse grint van de pas geasfalteerde weg slipt zijn fiets onder hem weg, hij valt op zijn handen en knieën, draait een paar keren rond zijn as en schuift nog wat verder op zijn rug. Ik roep man toch, man, man, hij krabbelt beduusd recht en kijkt in mijn ogen en zegt spreekt gij Nederlands?

De arme man fietst in korte broek. Hemd total los, knieën liggen open, handpalmen afgeschuurd, wij zijn er het hart van in.

De ziekenwagen (hier de Pompiers) komt eraan, de eerste zorgen worden toegediend, de Gentenaar moet mee om de losse stukken weer aan elkaar te naaien. Tja zegt hij het is niet uw fout, ik ben zelf verantwoordelijk voor mijn daden, maar toch.

3 kilometer verder zijn we op de camping, eentje zoals het hoort voor fietser, rustig netjes, een reuze afdak, potverdorie wij zijn echt moe.